“Eén van de meest waardevolle effecten van de KIES-groep is de herkenning die de kinderen onderling ervaren. Ze horen van andere kinderen dat zij ook geschrokken zijn van de scheiding. Of dat zij ook zo moeten wennen aan alles wat anders is. Dat geeft vaak al wat lucht. Ze voelen zich begrepen als ze horen dat andere kinderen ook hun mama missen als ze bij papa zijn, of andersom natuurlijk.

Met speelse werkvormen zorgen we ervoor dat het programma voor ieder kind iets biedt. Kinderen die, zoals ouders het vaak uitdrukken, niet ‘zulke praters’ zijn, kunnen door de verschillende spelvormen zoals drama of de creatieve opdrachten zich vaak wel goed uiten.

Onlangs vroeg een moeder aan haar 6-jarige zoontje of hij ook nog wat leerde bij KIES, nadat hij haar vertelde dat hij KIES zo leuk vond. Zijn antwoord was: ‘Ja, maar het is vooral heel leuk en het wordt rustiger in mijn hoofd.’

Zodra de betekenis van de scheiding van hun ouders wordt herkend en erkend, ontstaat er vaak ook wat meer ruimte om te kunnen kijken naar wat kan helpen. Als je bijvoorbeeld ergens heel veel last van hebt. Het mooie is dan ook dat kinderen elkaar onderling tips kunnen geven.

Een tijdje geleden had ik een jongetje van 5 jaar in de KIES-groep. Hij had zichtbaar veel last van de scheiding, maar voor zijn ouders wat het onduidelijk waar dat precies door kwam. Tijdens de KIES-bijeenkomsten werd duidelijk dat hij vooral heel veel last had van één voorval van een ruzie tussen zijn ouders. Daarvoor en daarna had hij geen ruzie tussen zijn ouders meegemaakt, maar die ene keer kwam steeds weer op zijn netvlies. ‘Als ik met mijn vriendjes speel, denk ik er aldoor weer aan,’ vertelde hij snikkend. Door erover te praten met zijn ouders en met hulp van de KIES-coach, was hij na een paar weken weer een heel ander kind.”