Vluchtelingenopvang in Voorschoten
Hester Oosterveer, één van onze maatschappelijk werkers, werd op vrijdagavond uit haar bed gebeld. Ook maatschappelijk werkers zijn betrokken bij de opvang van vluchtelingen, zoals die in Voorschoten. Hieronder vertelt Hester hoe:
"Er stond mij en collega’s een lange week te wachten."
Opvang in Voorschoten
Vrijdag 9 oktober, 22:30. "Ik lig net in bed wanneer ik mijn telefoon over hoor gaan. Ik zie dat mijn collega (Josien Kooloos) mij op dit late tijdstip gebeld heeft, dus ik bel terug. ‘Heb je al gehoord dat er nu vluchtelingen in Voorschoten opgevangen moeten worden? Een bekende groep jongeren ruikt onrust en is op vervelende wijze aanwezig bij de opvanglocatie.’ Gezamenlijk besluiten we te gaan kijken of we, samen met twee jongeren werkers, iets kunnen betekenen.
We melden ons bij de politie. De jongerenwerkers gaan in gesprek met de onruststokers en wij gaan naar de sporthal. Daar lopen mensen in hesjes druk door elkaar. Niemand lijkt er de regie te hebben. Wij beginnen te netwerken met de aanwezigen en ontdekken al snel dat de tolken de meest ervaren mensen in deze situatie zijn. Zij hebben dit eerder meegemaakt. De veldbedden staan klaar, evenals de tafels voor de inschrijvingen. Maar niemand lijkt te weten hoe laat de drie bussen aan zullen komen.
De hulpverlening
Om 23:30 komt de eerste bus aan. Ineens staan er 40 mensen in de sporthal. De tolken nemen de regie en begeleiden de inschrijving. We zien de angst in de ogen van de zojuist aangekomen mensen. Ze hebben het koud en weten niet wat hen te wachten staat.
De aanwezige dienstverlening gaat aan de slag met het uitdelen van flesjes water, boterhammen en warme thee tegen de kou. Wanneer alle vluchtelingen zijn ingeschreven en een bed hebben gevonden, ontdekken we dat er te weinig dekens zijn. Maar waar haal je die midden in de nacht vandaan? Ook zijn er geen flesjes voor de jonge huilende baby's die honger hebben. We bellen ziekenhuizen, verloskundigen en verzorgingstehuizen, wellicht hebben zij spullen over die wij nodig hebben. Alle hulpverleners bellen stad en land af. Langzaam druppelen de spullen binnen.
De tweede bus arriveert en het proces begint weer van voren af aan. We hebben dit allemaal al vaak op televisie gezien, maar het is totaal anders als je het zelf ziet, voelt en meemaakt.
Om 02.30 uur komt de laatste bus. Pas wanneer alle mensen een bed hebben gaan we naar huis. Morgen weer een dag. Er zal nog veel moeten gebeuren. Maar vooral de gedachten ‘hoe zal het verder gaan met deze mensen’ houdt mij wakker."
Uiteindelijk hebben Josien en Hester de rest van de week geholpen met de noodopvang. Wil je meer weten over de vluchtelingenopvang in Voorschoten? Klik dan hier. Of klik hier als je meer wil lezen over de werkzaamheden van Kwadraad.