Trots als motor voor werkplezier
In het kader van ‘de week van de werkstress’ schreef René Verkuylen (bestuurder) het volgende verhaal.
Iedereen zal wel denken: die bestuurder heeft per definitie werkplezier, want die heeft het voor het zeggen en zit aan de knoppen. Hij is als beste in staat om de zaken zo naar zijn hand te zetten dat zijn werkplezier er in ieder geval niet op achteruit gaat. Daar valt wel het nodige op af te dingen, maar ik kan niet ontkennen dat het ook wel een beetje waar is… En als het niet zo is, wil ik toch geloven.
De bedoeling was destijds om het voor drie jaar te doen, en nu zitten we al in 2018!
Toch zit daar niet mijn werkplezier in. Waar dan wel in ? Ik heb in 2010 na vele jaren interim werk bewust gekozen om bij Kwadraad in dienst te gaan, omdat ik me echt voor langere tijd wilde investeren in de duurzame ontwikkeling van deze prachtige organisatie. De bedoeling was destijds om het voor drie jaar te doen, en nu zitten we al in 2018! Ik zit er nog steeds en dat is eigenlijk alleen gelukt doordat ik het al die jaren zo naar mijn zin heb gehad. Het geeft oprecht veel voldoening om me dagelijks voor Kwadraad in te zetten, voor de organisatie en medewerkers die er echt toe doen, en die van grote waarde en betekenis zijn. Bovendien heeft Kwadraad een mooie ontwikkeling doorgemaakt en staat Kwadraad er nu anders en -wat mij betreft beter- voor dan in 2010. Ik ben tros op wat we met elkaar hebben bereikt en die trots is voor mij een dagelijkse motor voor mijn werkplezier.
Natuurlijk is het niet alle dagen hosanna
Natuurlijk is het niet alle dagen hosanna. Net als andere collega’s heb ook ik dagelijks gedoe, of zoals ik het noem “corvee”. Dingen die moeten, dingen die (steeds maar) niet lukken, klusjes waar ik niet echt zin heb en waarvan ik stiekem hoop dat ze zichzelf oplossen, collega’s die “dwars zitten” omdat ze het anders willen doen dan mij lief is, en ga zo maar door. Als ik die “corvee” combineer met steevast lange werkdagen, kan ik er ook wel eens moe en geïrriteerd van worden en verlangen naar rust en vakantie. Bestuurders zijn net mensen, zullen we maar zeggen.
Ik ben inmiddels 58 jaar. Allesbehalve oud, maar toch een merkbaar verschil met pakweg 10 jaar geleden. Ik moet beter opletten dat ik niet de hele dag aan een stuk doorjakker, dat ik meer dan 5 of 6 uur nachtrust pak en iets vaker effe vrij neem. Dat is in mijn agenda niet altijd even makkelijk, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook gewoon niet echt goed in ben. De uitdagingen die er liggen en de verantwoordelijkheid die ik voel, maken – samen met het werkplezier – dat ik er steeds voor blijf gaan. Of dat altijd even gezond is, vraag ik me steeds vaker af. Dus als het gaat om een gezonde werkstijl, ben ik binnen Kwadraad misschien niet het beste voorbeeld.
Maar als het om trots gaat, wil ik graag een voorbeeld zijn. Ik gun het iedereen, op zijn eigen plek en binnen zijn eigen invloedssfeer. Trots als motor voor werkplezier!
